Otóż nastąpiła przeprowadzka! Groszek wcześniej udawał się znakomicie, wprawdzie jego sąsiedzi byli narażeni na ataki ślimaków i innych bestii, ale było dobrze. Przeprowadzka była nieunikniona, więc odbyła się - i to już jesienią ubiegłego roku. W wielkim pośpiechu, z pomocą siostry, przeniosłam swoje rośliny wieloletnie, które pieczołowicie sadziłam dwa lata temu. Jesienny chaos spowodował, że wszystko zostało posadzone "na kupie" i wiosną tylko sprawdzałam - co przezimowało, a co nie. O dziwo przezimowała większość bylin, co mnie naprawdę cieszy - nawet nie pofatygowałam się, żeby je specjalnie okryć na zimę - właściwie nie miałam też czym. Zostały wsadzone i zdane na łaskę pogody, której - jak się wiosną okazało - wcale nie brakowało, więc problem zimowania został psim swędem załatwiony naturalnie.
 |
| 10.05.2015 |
 |
| 10.06.2015 |
A potem, to już się zaczęły zwykłe perypetie - działka była w 1/3 zarośnięta malinami... Lubię maliny, naprawdę - bardzo! Ale taka powierzchnia? Nawet dla mnie to trochę za dużo. Pan, który był użytkownikiem przede mną, uprawiał wyłącznie warzywa i owoce (kilkudziesięcioletnie drzewa, winorośl, którą posadził jego teść, czyli obecnie ten krzew ma około 60 lat, no i te maliny - hurtowo). Potem się okazało, że miał też piwonie i konwalie, ale chyba na każdej starej działce są piwonie i konwalie - i to uważam akurat za bardzo miłe. Wracając do malin - jesienią udało mi się usunąć połowę krzewów. Część przesadziłam w inne miejsce - wydawało mi się, że docelowe - w tym roku zmieniłam zdanie, ale krzewy mam. Drugą połowę zostawiłam - zbiorę owoce, a potem przesadzę krzewy - tym razem będę już przekonana, że na stałe. Nie mam pojęcia, co to za odmiana, ale owoce są smaczne, średniej wielkości i pojawiają się na krzakach do mrozów. Na moje potrzeby to wystarczy.
Wiosną wyszły na jaw kolejne niespodzianki - również te mniej przyjemne: pompa nie działa. Nie przejmowałabym się tym specjalnie, gdyby nie to, że od marca deszcz spadł może cztery razy? W zimie nie było śniegu, zresztą deszczu też niewiele. Normalnie od czasu do czasu pada, zwłaszcza wiosną, a w tym roku, jak na złość - susza. Pompę trzeba pogłębić, wymienić filtr lub wykopać nową, ale to jest plan na przyszły rok - w tym roku radzimy sobie trochę z wodą z domu, trochę pomagają sąsiedzi, a od święta - pogoda. Mogłabym zbierać deszczówkę, mam oczywiście taki zamiar, ale na razie się nie zaangażowałam - nie ma co zbierać :-)
Działka, którą objęłam, była zadbana - na szczęście. Gleba w dobrej kulturze (dużo materii organicznej - chyba dzięki temu jeszcze nie jest to pustynia), altana w środku sucha - mogę trzymać tam nasiona, zamiast ciągle przynosić je z domu. Najbardziej daje się we znaki brak wody i brak ogrodzenia, co wydaje się absurdem, ale niestety to zachęca do kradzieży (nie wiem jak to w ogóle możliwe - że brak ogrodzenia ludzie poczytują jako uprawnienie do podkradania cudzych plonów!) - tak, czy inaczej - jesteśmy w trakcie zakładania płotu, a jesienią pojawi się żywopłot. Przychodzenie i oglądanie obciętych korzeni i resztek liści po ukradzionych sałatach, nie nastraja mnie do dalszej pracy (ciężkiej, bądź co bądź).
A tymczasem - chodzę, trochę pracuję - ale najważniejsze, że się gapię jak mi rośnie. A że rośnie powoli - muszę mieć dużo cierpliwości. W odstępie miesiąca można coś wypatrzyć - a to bób urósł, a to sałata. Powoli się przyzwyczajam i planuję dalej - wstępny projekt trochę się zmienił od początku roku.
 |
| Bób 10.05.2015 |
 |
| Bób w towarzystwie Lordów (ziemniaków) 10.06.2015 |
Z powodu braku wody, ale i wielkich chęci zbierania własnych pomidorów, poszukiwałam sposobów na bardzo oszczędne podlewanie. Znalazłam starodawny system olla - polegający na umieszczaniu w ziemi specjalnych pojemników z terakoty i napełniania ich wodą. Spodobał mi się ten sposób, bo oszczędza się wodę, która nie paruje do atmosfery, ale trafia od razu w odpowiednie miejsce, czyli do strefy korzeni, gdzie jest pobierana przez rośliny. Terakota jest porowata, więc woda wydostaje się z naczyń powoli, nie gwałtownie, umożliwiając włośnikom korzeniowym pobieranie potrzebnej ilości. Pojemniki z terakoty można kupić na Amazonie (39 dolarów za sztukę) lub wykonać samodzielnie coś podobnego - sklejając dwie terakotowe doniczki i zaklejając jeden z otworów. Ja poszłam krok dalej i ollas były dla mnie tylko inspiracją. Wkopałam pięciolitrowe butelki po wodzie mineralnej, uprzednio podziurkowane i wlewam do nich wodę. Pomidory jak na razie mają się dobrze - zaczęły wreszcie rosnąć i trochę się wzmocniły, biedaczyska. Zobaczymy jak taki system zda egzamin w ciągu całego sezonu.
 |
| Pomidory |
Obawiałam się, że z braku wody nie będę miała co jeść z działki, a przecież to jest Bardzo Ważna Sprawa. Obawy były uzasadnione tylko po części - po kilku miesiącach mam piękną sałatę, szpinak i nawet buraczki liściowe - no, może trochę przetrzebione przez turkucie. Za to ślimaki występują tylko w kompoście i niech tam lepiej siedzą (dla swojego dobra - na pustyni można się przecież odwodnić...).
Na koniec - zapowiedź wycinki drzewa - grusza, bardzo stara, jak większość grusz w ogrodach działkowych - jest zaatakowana przez rdzę - już widać objawy - charakterystyczne pomarańczowe plamki na liściach. Zobaczę, czy będzie miała dobre owoce (i czy w ogóle), ale przypuszczam, że i to nie uratuje jej życia - najwyżej odwlecze wyrok :-( Szkoda, ale rdza na działkach jest nie do zwalczenia.
